பகவானுக்கும் நமக்கும் உள்ள இடைவெளி - 2

அதன்படி, வானர சேனை ராமருக்காகப் பாலம் கட்டியது. வானரங்கள் பாறைகள் மற்றும் மரங்களைக் கொண்டு வர, அவற்றை நளன் கடலில் தூக்கிப் போடுவான்.  ரிஷிகள் தந்த சாபத்தின் காரணமாக அவை மிதந்தன. 

இந்த வரலாற்று உண்மையின் மூலம், பகவத் கைங்கரியத்தில் ஈடுபடும் போது, இறைவனுக்காக உழவாரப் பணி செய்யும்போது, சுவாமி விவேகானந்தர் கூறும் நரசேவையில் நாராயணனுக்குத் தொண்டு செய்யும்போது ஒருவருக்குள்ள சாபமும் வரமாக மாறுவதைப் பார்க்கிறோம்.

நளன் போட்ட பாறைகள் அங்கும் இங்குமாக இருந்ததால், அதில் வானர சேனை நடக்க முடியவில்லை.

அப்போது ஸ்ரீராமர் ஆஞ்சநேயரைப் பார்த்து அருளினார். ராமரின் அனுக்கிரகத்தைப் பெற்ற ஆஞ்சநேயர், மிதந்த கற்களின் மீது ராம், ராம் என எழுதினார். நளனைக் கொண்டு அவற்றை மீண்டும் கடலில் இடச் செய்தார். 

தாறுமாறாக மிதந்த கற்கள் உடனே ஒழுங்காகச் சேர்ந்தன. ஒரு பாறைக்கும் அடுத்த பாறைக்கும் இடையில் இருந்த இடைவெளியில் ராம பிரேமை புகுந்தது. சிதறிக் கிடந்த எண்ணங்கள் சேர்வது போல் பாறைகள் ஒன்று திரட்டப்பட்டன. வானர சேனை அதன் வழியே வெற்றிகரமாகச் சென்றது.

சிதறிய பாறைகளை ராமநாமம் சீர் செய்ததைப் போல் சிதறிக் கிடக்கும் நம் எண்ணங்களைச் சீராக்கி, நமக்கும் இறைவனுக்கும் உள்ள இடைவெளியைக் குறைக்கும் சக்தி ராமநாமத்திற்கு உண்டு. முறையாக சித்த குருவிடமிருந்து பெறும் எல்லா மந்திரங்களுக்கும் அந்தச் சக்தி உண்டு.

அப்படிப்பட்ட நாமத்தை நாம் ஜபிக்கிறோம் என்ற ஆழ்ந்த நம்பிக்கை ஒருவருக்கு இருக்க வேண்டும். நாம இடைவெளியில் பக்தியும் இறை நம்பிக்கையும் முழு கவனமும் இருந்தால் நமக்குள் ஆனந்தம் ஊற்றெடுக்கும். ஒவ்வொரு நாமத்தையும் அவசர கதியில் சொல்லாமல் கடவுளைத் தவிர வேறு கதி இல்லை என்ற மனநிலையில் நாமத்தைச் சொல்ல வேண்டும்.

அவ்வாறு சொல்லி முடித்ததும் "பகவானே, நான் சொல்லும் நாமம் உனக்குப் பிடித்திருக்கிறதா? உனக்கு இது சந்தோஷத்தைத் தருகிறதா?" என்பதைக் கேட்டு ஜபியுங்கள். எல்லாம் வல்ல பரம்பொருள்  பிரியமுடன் வந்து அமர்வார், நம்முடன் உரையாட!

ஆறுதலுக்காகவும் அரவணைப்பிற்காகவும் யார் யாரிடமோ சென்று அல்லல்படுவதைவிட ஆண்டவரிடம் செல்வது அதி உத்தமம் அல்லவா!