எளிய தியானப் பயிற்சி - 15

“ஆம், நீங்கள்தான் பார்த்தீர்களே!” என்றான் சிறுவன்.

“இல்லை, நீ எல்லா பலத்தையும் பயன்படுத்தவில்லை” என்றார் தந்தை. “எப்படி?” என்றான் சிறுவன்.

“நீ கல்லைத் தள்ள என் உதவியைக் கேட்டாயா? உன் எல்லா பலம் என்பது என்னிடமிருந்து வந்ததல்லவா? மூலபலத்தை விட்டுவிட்டு முனகுகிறாயே மகனே?” – தந்தை.

அன்பர்களே! இந்தச் சிறுவன் தனது எல்லாச் சக்தியையும் பயன்படுத்தாதது போலன்றி நம் மூலசக்தியான தெய்வ சக்தியைப் பயன்படுத்துவேன் என்று உங்கள் மனதிற்குச் சொல்லிக் கொள்ளுங்கள். அந்த மனநிலையிலேயே கண்ணை மூடி அமர்ந்திருங்கள்.

ஆசைகளைச் சங்கல்பம் ஆக்குவற்குத் தீவிரமான சிந்தனையும் சான்றோர்களின் சிந்தனைகளை உள்வாங்கும் சக்தியும் நமக்கு வேண்டும்.

பகவான் ஸ்ரீராமகிருஷ்ணர், ‘உலகம் பொய், அதனால் வீணாக உலக சுகங்களுக்காக ஆசைப்படாதே’ என்பதை மட்டுமா சொன்னார்?

அந்த உண்மை அனைவருக்குமானது அல்ல என்பதால், அவர் தமது பக்தர்களின், அன்றாட அத்தியாவசிய விருப்பங்களையும் நிறைவேற்றவே செய்கிறார்.

குருதேவரின் இல்லறச் சீடர் உபேந்திரநாத், குருதேவரிடம் பணம் வேண்டினார், புகழ் நாடினார். தம் விருப்பத்தில் உபேந்திரர் தீவிரமாக இருந்ததால் தெய்வ அருளால் ‘பசுமதி’ பதிப்பகத்தை நடத்திப் பெரும் பணக்காரர் ஆனார்.

விளைவு? பிற்காலத்தில் ராமகிருஷ்ண மிஷன் நடத்திய தெய்வ காரியங்களுக்காக, தெருவில் திரிந்த சிறுவனான உபேந்திரர் திருவை (செல்வத்தை) வாரி வழங்கினார். இன்னோர் உதாரணம். ‘நான் எது உண்டாலும் அது செரிக்க வேண்டும்’ என்று ஓர் ஆசையை புரி ஜெகந்நாத் கோவிலில் ஸ்ரீராமகிருஷ்ணரிடம் வேண்டினார் லாட்டு மகராஜ் என்ற சுவாமி அத்புதானந்தர். அவர் நேரங்காலம் பார்க்காமல் எப்போதும் ஜப, தியானங்களைச் செய்வதற்குத்தான் அவ்வாறு பிரார்த்தித்தார்.

ஆண்டவனான குருதேவருக்கு அந்த ஆசையில் சம்மதம் என்பதால் ஆயுள் வரை லாட்டு மகராஜ் உண்டதை எல்லாம் செரித்தார். உணவை மட்டுமா அவர் செரித்தார்?

பக்தர்களின் வினைப்பயன்களையும் உண்டு ஜீரணித்து அவர்களைப் பக்திப் பாதையில் பீடு நடைபோடச் செய்தார்.

நமது முயற்சியும் அந்த முயற்சியில் அயர்ச்சியில்லாத முனைப்பும் கொண்டால் பகவான் தன் தண்ணருளால் நம் விருப்பங்களை ஒரு நாள் நிச்சயம் நிறைவேற்றுகிறார்.

சக்தியில்லாதவர்கள் மட்டுமல்ல, எதையும் சாதிக்கும் சக்தி உடையவர்கள்கூட கடவுளிடம் இயல்பாகவே சரணடைகிறார்கள். சக்தியும் தகுதியும் உடையவர்கள் தங்களைப் பற்றியும் கடவுளைப் பற்றியும் தெளிவாக உணர்ந்தவர்கள், தங்கள் பலத்தையும், பலவீனத்தையும் நன்கு அறிந்திருந்தார்கள் என்பதே அதற்குக் காரணம்.

எதுவரை தனிமனித முயற்சி இருக்க வேண்டும்? எங்கிருந்து இறைவனின் கருணை தொடங்குகிறது? என்ற கோட்டைச் சரியாகக் கண்டு கொண்டவர்கள் அவர்கள்.

மனிதமுயற்சி எப்படியிருந்தால், தெய்வ அருள் உதிக்கும் என்பதையும், தெய்வ அருளால்தான் மனிதமுயற்சி ஈடேறும் என்பதையும் ஒவ்வொரு கணமும் அனுபவித்தவர்கள் அவர்கள். உதாரணம் ஒன்று பார்க்கலாமே!

‘நரேன் உலகிற்குப் போதிப்பான்’ என்று கையால் எழுதியே காட்டினார் குருதேவர் ஸ்ரீராமகிருஷ்ணர். அவ்வாறு எழுதி, நரேனின் இதயத்தில் தேச சேவை மற்றும் பகவத் கைங்கர்யம் செய்யும் விருப்பத்தைத் தூண்டினார்.

‘குருதேவர்தான் கூறிவிட்டாரே, இனி எல்லாம் நடந்துவிடும்’ என்று நரேன் சும்மா இருந்தாரா?

குருதேவரின் விருப்பமே என்றாலும் அது திட சங்கல்பம் ஆக வேண்டும். சீடனின் திடசங்கல்பம், தெய்வ சங்கல்பமாக ஆவதற்கு நரேனான சுவாமி விவேகானந்தர் நாடு முழுவதும் பரிவ்ராஜகராக யாத்திரை மேற்கொண்டார்.

மக்களின் நன்மைக்காகச் சிந்தித்தார், ரத்தம் சிந்தி உழைத்தார். அதனால் இன்று நாட்டின் முன்னேற்றத்திற்கான அவரது கனவுகள் ஒவ்வொன்றும் நனவாகி வருகின்றன.

நாம் மனித சங்கல்பத்திலே நிலைத்தால்தான் அது திடமாகிறது. அந்த நினைவிலேயே நிலைத்திருந்தால் மனித சங்கல்பம் தெய்வ சங்கல்பமாகி, நாம் தெய்வத்தின் அம்சங்களாகவே மாறுகிறோம்.